Feesten.

Vanaf het begin zag men het reeds groot. De commissiezitting van 18 juli 1892 besloot :

-Van op het groot concert ter gelegenheid der kermis de medehulp te vragen van de wereldberoemde zangeres Mejuffer Dyna Beumer.


-Van een vast accoord aan te gaan met de "Société des Auteurs" 
(waarschijnlijk het huidige Sabam)

 

 

St Ceciliafeesten.

Zoals hiervoor al aangehaald is het St Caeciliafeest steeds een belangrijk punt geweest op de vergaderingen. Bij het lezen van de oude verslagen kan men de evolutie van deze feestelijkheden volgen. Zo lezen we ondermeer het volgende :

 

12 November 1892
Zitting der Commissie
Tegenwoordig : al de leden.
De Commissie neemt de noodige maatregelen voor het feestmaal te geven op 27 dezer maand ter gelegenheid van het Sint Ceciliafeest.
Eene onderschrijvingslijst zal de leden aangeboden worden en er zal een brief aan de beschermende leden gezonden worden om giften, in deze gelegenheid, te verkrijgen.

 

De Schrijver                                     De Voorzitter
F. Philips                                         B. Quintens

 

De onderschrijvingslijst wordt nu nog steeds gebruikt, maar de vraag om giften is nu wel ongewoon en ze laat vermoeden dat de vereniging niet al te best bij kas was. Nochtans geeft de voorzitter in zijn Ceciliatoespraak van die dag een toast en brengt verslag uit overden bloeienden toestand der maatschappij.
De St Caeciliafeesten zijn steeds een jaarlijks terugkerend gegeven gebleven. Alleen tijdens de eerste wereldoorlog is er nergens een spoor van dergelijke activiteit te bespeuren. Maar reeds in 1919 waren ze er terug in hun volle glorie. Reeds in 1919, kon het feest der H. Cecilia met dezelfde plechtigheid gevierd worden als voor den oorlog en wierde de leden der Maatschappij, zooals vroeger, vergast op een keurig avondmaal.

 

In 1934 liet men het niet aan zijn hart komen. Dit kan men opmaken uit de volgende menukaart :

 

In 1940 was het terug uit met de pret. ...Wat het Ste Ceciliafeest betreft kan er aan geen grootsche viering gedacht worden. De tijdsomstandigheden beletten ons met muziek op straat te komen en het gewone jaarlijksche souper te houden. Er werd dan ook besloten de jaarmis te laten opdragen en uit te zien naar de mogelijkheden tot het houden van een mosselen souper. Lukt ook dit niet, want de kans is overwegend groot, dan moeten we ons beperken tot een gezellig samenzijn.(verg. 13 oktober 1940). Het jaar daarop en de volgende jaren zal het zeker niet anders zijn. Door de rantsoenering is het immers onmogelijk aan de nodige ingredienten te raken voor een feestmaal. Zaterdag 21 november 1942 is hierop een uitzondering. Men houdt dan een algemene vergadering gevolgd van een souper dat men ondanks de rantsoenering toch heeft klaargekregen. Objectief verslag uitbrengen van deze bijeenkomst kon niet op ditzelfde ogenblik, enkel een kleine verwijzing ...Jammer, doodjammer dat de vroege taptoe daaraan zoo vroeg een einde maakte... vinden we terug in het verslag van de algemene vergadering. Dank zij ooggetuige Jef Belet weten we wel wat er is voorgevallen. Wij citeren hem letterlijk: Op 21/11/42 Algemene vergadering gevolgd door een klein St Cecilia-avondmaal, waaruit bleek dat dan 16.978 fr in kas was. Het verloop van dit laatste zullen we niet gauw vergeten.
Het had plaats in de achterzaal van het "Hotel Royal". Toen zaten we in het putje van de oorlog. Rantsoenering op eetwaren tot het uiterste. Toch hadden we het klaargespeeld bij enkele sympatisanten-bakkers en beenhouwers wat broodjes en kipkap en pensjes te verkrijgen. Dan maar zonder boter en als drank een glaasje "fluitjesbier". 60 leden die blij waren nog eens samen te zijn op een St Cecilia. Maar rond 8u30 werden we overvallen door een patroulle van de "feldgendarmerie" geweer aan de rug, onder leiding van de stadswaakhond "Willy". Ze overzagen het karig maal op tafel. Gelukkig waren het al bejaarden, met veel begrip. Toch moest iedereen zijn paspoort tonen. Een drietal jongeren, die opeisbaar waren voor tewerkstelling in Duitsland, kropen onder tafel. "Willy & Cie" gingen weg met de vermaning voor 10 uur weg te zijn. Hebben we toen gefeest als nooit! De baas van het Hotel Royal was al slapen. Aan zijn dochter vroegen we iets sterkere drank om de goede afloop te vieren. Ze gaf ons een paar flessen uit een verborgen kast met de melding dat het gewone genever was. Later bleek het pure alcohol van 90° te zijn. Velen hebben er, onwetend, van geproefd en er deugdelijk van genoten maar het viel nogal sterk uit in onze tijden van fluitjesbier.
 
De taptoe was dus om 10 uur. Tijdens de oorlog was er politietoezicht door de bezetter. Hiertoe hadden ze hun eigen manschappen die feldgendarmerie werd genoemd. De commandant van deze eenheid was een zekere "Willy". De oudste generatie van onze stad zal zich deze man zeker nog herinneren.

Tijdens de algemene vergadering gevolgd door gezellig samenzijn met lekkere koeken en chocolademelk, het St Ceciliafeest voorstellende, van 8 januari 1944 deed zich eenzelfde incident voor. ...Even na half elf deden plots en onverwachts 2 "feldgendarmen" hun intrede in de zaal. De stemming veranderde in een seconde tot een doodsche stilte. Elkeen moest zijn paspoort toonen. Het waren 2 speurders naar jongelingen werkplichtig voor Duitschland. Onze vriend Marguillier Maurice had zijn vrijstellingspapieren thuis vergeten en moest den nacht doorbrengen op de "feldgendarmerie". Gelukkig kwam het  's anderendaags weer in orde. Toen dacht evenwel er niemand meer aan nog verder te vieren. Wijselijk zijn we allen naar huis gegaan met de vurige hoop dat die hatelijke dwang toch gauw zou eindigen.
Deze incidenten hadden voor gevolg dat de vereniging onder permanent toezicht kwam te staan. Ze hebben zich voortaan strikt aan de regels moeten houden om verdere moeilijkheden te voorkomen.

 

 

Tegenwoordig vieren we St Caecilia de eerste zaterdag van de maand december. Het feest wordt ingezet met een misviering in een van de plaatselijke kerken die uiteraard door de harmonie wordt opgeluisterd met aangepaste muziek. Eveneens worden tijdens deze misviering de overleden leden van de vereniging herdacht. Vervolgens wordt er aan de leden en hun partner een feestmaal aangeboden als dank en blijk van erkenning voor de inspanning geleverd tijdens het afgelopen jaar. In het jaar 2001 zijn we enigszins van onze traditie afgeweken voor wat de datum betreft. Toen zijn we naar de kerstperiode verhuisd om alzo van ons St Caeciliafeest ook een beetje een kerstfeest te maken. Om dit te benadrukken werden er een paar kerstliederen gespeeld. Zo werd het dit jaar ook een beetje een kerstconcert. Echter bleek al gauw dat deze periode erg druk was op velerlei gebied en hebben we er voor gekozen om vanaf het jaar 2005 het feest opnieuw en bij voorkeur te laten doorgaan de eerste zaterdag van de maand december zoals voorheen.
Hiernaast het St Caeciliafeest van 2006 in ons toenmalig repetitielokaal bij de zusters Ursulinen.

Venetiaans feest.

Bij het doornemen van de oude verslagen komen we vanaf het begin al deze benaming tegen. Wat het precies inhield is voorlopig een raadsel. Het werd georganizeerd tijdens de kermisweek en omvatte concerten, en er werden mooie standen met feërieke verlichting opgebouwd, waarschijnlijk een soort vlaamse kermis van enkele jaren geleden. Vast staat dat het nog al een kostelijke bedoening moet zijn geweest. De commissie van 1 augustus 1897 besluit immers :


De Commissie besluit het Venetiaansch Feest welk gewoonlijk gegeven wordt op Donderdag der Kermis, deez jaar minder luisterlijk te maken om de overgroote kosten door dit feest telkens veroorzaakt te verminderen.

Viering dirigent.

Directeur Noben moet een man zijn geweest die op handen werd gedragen want geregeld wordt de loftrompet gestoken in de verslagen van die tijd. Nu valt hem zelfs een officiele viering ten dele. Wij citeren : De Commissie besluit deez jaar op buitengewone wijze het Naamfeest van Mr Noben, Bestuurder der Harmonie, te vieren.
Een muzikaal- en Dramatisch feest zal gegeven worden in de groote zaal van den Katholieken Kring op Dinsdag, 21 December 1897 om half acht, savonds, op welk feest de leden van de Harmonie der Gilde en die van den Katholieken Kring met hunne familie, zullen worden uitgenodigd. Men zal Mijnheer Noben in het seminarie afhalen met de Harmonie. Een prachtig geschenk (Schouwgarnituur) zal Mijnheer Noben aangeboden worden. 
Het minste wat Mr Noben hier voor had moeten doen was gratis dirigeren bedenken wij zo. 
Begin het jaar 1899 trouwt Mr Noben en het is onnodig te zeggen dat hem een prachtig geschenk zal worden aangeboden. Hiervoor zal een onderschrijvingslijst worden in omloop gebracht. Daarbovenop zal er een groot Muziek-en Toneelfeest doorgaan in de grote zaal van de Katholieken Kring op zondag 22 januari 1899 om 5 ure 's avonds. 
NB: Het volgende gedicht, in een prachtig album, versiert door Mr Schoofs met kunstrijke miniatuurschilderingenen getekend door al de leden der Commissie en der Harmonie, is den Heere Noben den dag van zijn huwelijk opgedragen.


We willen U de tekst niet onthouden, hier volgt hij :

De kanttekening vermeldt dat dit gedicht bereidwillig is opgesteld door Z.E.H. Emiel Govaerts, leraar aan de normaalschool (huidige KCST Stenaertberg). De romantisch-lyrische stijl van de alexandrijnen (twaalfvoetverzen) is typisch voor de mentaliteit van de jaren 1890-1900, bombastisch en grootsprakerig.

Nieuwe deken en proost.

EH Beckers volgde EH Lenaerts op als deken van Sint-Truiden en werd uiteraard ook proost van de Gilde die dus ook deelneemt aan de plechtige inhuldiging. De stoet vertrekt aan de kerk van Schurhoven en de maatschappij moest aanwezig zijn om 10.15 uur aan het nieuw Slachthuis. De bevestiging van hun deelname moest voor zaterdag aanstaande kenbaar gemaakt worden aan Mr Vrijdaghs, Brusthemstraat 6 wat dan ook gebeurde. 
Rond die tijd moet het slachthuis zijn gebouwd aangezien men het heeft over het nieuw Slachthuis. De Luikerstraat heette toen nog Brusthemstraat.

Priesterwijding.

De Gilde heeft leden gehad die het achteraf tot priester hebben gebracht. Getuige hiervan het verslag van de zitting der commissie van 23 maart 1901 waarin wordt beslist den E. Heer Constant Wouters , oud lid van de harmonie der Gilde, eene serenade te brengen ter gelegenheid zijner Eerste plechtige H. Mis. Beneffens een ruiker zal hem een geschenk aangeboden worden, even zooals verleden jaar voor zijnen neef E.H. Entbroex is gedaan geweest. 

 

 

Champagne.

Niets speciaal zegt U? Tijdens het feestmaal van zondag 1 december 1901 schonk Mr Paul Cartuyvels 30 flessen champagne ter gelegenheid van zijn huwelijk. Dat was nog eens een gift, of was de champagne toen niet zo kostbaar?
In een verslag van "De Tram" lezen we dat de Gilde na de mis in de kerk het werk "Polonaise de Concours" bracht en daarna een optocht hield in de stad. Het zal wel donker zijn geweest, en dat doet me denken aan wat vroeger allemaal kon met de hulp van een paar lantaarns.
De 30 flessen moeten hun werk hebben gedaan want er werd zelfs geklonken op de paus, de bisschop, de koning en de koninklijke familie. Of was dit toen de gewoonte?

Schone feesten.

10 augustus 1903 beslist de commissie buiten de publieke concerten volgende bijkomende feesten in te richten en dit om meer ereleden aan te trekken. Men kon hun bijdragen zeker goed gebruiken.
-Kunstconcert met medewerking van onze beroemde stadsgenote zangeres Mej. Maria Ulens en verscheidene andere artisten.
-Terug een groot Venetiaans feest in te richten. Dat had vroeger immers zo veel bijval.-Vervolgens zullen in het winterseizoen verscheidene schone feesten gegeven worden.Reclame wordt gemaakt in de twee weekbladen van Sint-Truiden : "De Tram" en "Gazette van Sint-Truiden".

Plezierreizen.

Reizen voor zijn plezier was in die tijd meer uitzondering dan regel. De gewone man had niet de middelen om dit te doen. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat er af en toe reisjes georganizeerd werden naar een of andere bezienswaardigheid. Brussel, Antwerpen en af en toe de watervallen van Coo waren favoriete plekken. Dit gebeurde dan per trein of met de automobile. In 1932 maakte men een reis naar de werken van het Albertkanaal. ...Verder zou de reis gaan door de schilderachtige Maasvallei om te Ternaaien Kanne en Vroenhoven een bezoek te brengen aan de uitgravingswerken van de nieuwe Albertvaart. Te Vroenhoven zou dan als middagmaal gebruikt worden hetgeen ieder voor zich zelf wil meebrengen. Verder bezocht men Maastricht en Valkenburg. In Asch bood het bestuur een avondmaal aan en als er nog tijd overbleef zou men langs Tongeren terugkeren waar op dat ogenblik de verlichting van de zevenjaarsfeesten te bewonderen viel. De reis was gepland voor 17 juli en Mr Vanslype zou tussenkomen met 500 fr om de kosten te drukken.

Driekoningenfeest.

In het verslag der vergadering van 3 januari 1939 lezen we voor de eertse keer dat de Gilde een driekoningenfeest houdt. ...Op vrijdag 6 januari zal de Gilde een kleine optocht houden door de stad, waarna in het lokaal de koningskoek zal worden gedeeld. Dit is een gebruik dat nauwelijks nog gekend is. In deze koek verstopte de bakker een boon, meestal een suikerboon. Ieder kreeg een stuk van de koek en diegene die de boon had was de koning en kreeg de overeenkomstige attributen omgord. De uitverkorenen was hier Gerard Delooz.

Bevrijdingsfeesten.

Op vrijdag 8 september 1944 werd St Truiden bevrijd door de Amerikanen. Zondag 10 september stond de Gilde al paraat om dit heuglijke feit mee te helpen vieren... s'Zondags daaropvolgend 10 september was de Gilde opgeroepen om een eerste vroolijke rondgang te houden in onze bevlagde stad. We brachten bloemen naar Z.E.H. Deken, onzen sympathieken burgemeester Mr Thenaers, en naar het monument der gesneuvelden. Het was Zondagnamiddag en de heele stad was te been. Zoo was weer een nieuwe tijd van volle vrijheid ingeluid.
In deze paar zinnen ligt een volheid van vreugde vervat bij de herwonnen vrijheid. Wij kunnen ons heden nog moeilijk voorstellen wat dictatuur en vrijheidsberoving betekent en achten het doodnormaal dat we in peis en vrede kunnen leven. 
Dagen en maanden erna zullen er overal ten lande, tot in de kleinste dorpjes toe, nog bevrijdingsstoeten rondtrekken en zal er gevierd worden. Maar voor alles terug in zijn normale plooi kwam te liggen zoals voorheen zouden er nog enkele jaren voorbij gaan. Dit als kanttekening want het heeft in feite weinig met de Gilde te maken. 


Op de foto zie je de Gilde mee opstappen in zo een bevrijdingsstoet. Op de achtergrond zie je een afdeling van het amerikaanse 2nd armoured devision (hell on wheels) die onze stad en streek hebben bevrijd.